Wyrok ETS-wartość celna towarów

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku C-59/16 z 11 maja 2017r. orzekł, że:

„Artykuł 32 ust. 1 lit. e) ppkt (i) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „kosztów transportu” w rozumieniu tego przepisu obejmuje zawartą w fakturze wystawionej przez spedytora importerowi dodatkową kwotę, która odpowiada marży zysku i kosztom poniesionym przez tego spedytora z tytułu świadczenia przez niego usługi organizacji transportu towarów przywożonych na terytorium celne Unii.”

W rozpatrywanej przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości sprawie  agenci celni, którzy dokonali zgłoszeń celnych w imieniu importera, w celu ustalenia wartości celnej uwzględnili cenę faktycznie zapłaconą lub którą trzeba będzie zapłacić za wyroby włókiennicze, powiększoną o koszty zafakturowane przez przedsiębiorstwa przewozowe za faktyczny transport tych wyrobów. Urząd  celny uznał, że ustalono zbyt niską wartość celną. Jego zdaniem zgodnie z art. 32 ust. 1 lit. e) ppkt (i) kodeksu celnego do cen zakupu powinny były zostać doliczone kwoty naliczone w fakturze wystawionej przez spedytora. Faktyczni przewoźnicy przywieźli wyroby włókiennicze na obszar celny Unii drogą lotniczą lub morską, za co spedytor zapłacił im określone kwoty, a następnie obciążył tymi kwotami importera, dodając wynagrodzenie za swoje działania; Spedytor nie wyodrębnił jednak wyraźnie kosztów, na które faktury wystawili jej faktyczni przewoźnicy i wynagrodzenia za swoje działania. Holenderski Sąd Najwyższy zwrócił się do ETS o odpowiedź na pytanie, czy art. 32 ust. 1 lit. e) ppkt (i) kodeksu celnego należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „kosztów transportu” w rozumieniu tego przepisu obejmuje dodatkową kwotę zawartą w fakturze wystawionej przez spedytora importerowi, która odpowiada marży zysku i kosztom tego spedytora z tytułu świadczenia przez niego usługi organizacji transportu towarów przywożonych na terytorium celne Unii. ETS odpowiedział jw. Zatem „koszty transportu” w rozumieniu tego przepisu nie mogą ograniczać się do kwot wykazanych na fakturach przez przewoźników, którzy  realizują transport przywożonych towarów. Kwoty wykazane na fakturach przez innych usługodawców, takich jak spedytor,  stanowią tego rodzaju koszty, jeżeli są związane z przewozem towarów na terytorium celne Unii.

ETS przywołał inny wyrok z dnia 6 czerwca 1990 r., Unifert (C‑11/89, EU:C:1990:237),

w którym Trybunał wskazał: „należy rozmieć, iż wyrażenie »koszty transportu« obejmuje wszystkie koszty, główne i uboczne, które są związane z transportem przywiezionych towarów na terytorium celne [Unii]”. Trybunał orzekł również, że „koszty demurrage, polegające na odszkodowaniu dla armatora, które są przewidziane w umowie przewozu morskiego i które mają stanowić rekompensatę za opóźnienia w załadunku statku, należy traktować jako »koszty transportu”. (Źr. www.curia.europa.eu-K.O.)