3 sie 2015

3 sie 2015

Vademecum Spedytora

By:

0 Comment

Incoterms®2010

Incoterms® 2010 to międzynarodowa wykładnia formuł handlowych stosowana w umowach sprzedaży w handlu zagranicznym, opracowana przez przez przez Międzynarodową Izbę Handlową w Paryżu.

Incoterms® 2010 regulują podział obowiązków, kosztów i ryzyka związanych z dostawą towaru między kupującym i sprzedającym. Aby określona formuła Incoterms® 2010 miała zastosowanie do regulowania stosunków między kupującym i sprzedającym należy połować się na nią w kontrakcie.

REGUŁY DLA WSZYSTKICH GAŁĘZI TRANSPORTU
EXW – obowiązkiem sprzedającego jest postawienie towaru do dyspozycji kupującego w punkcie wydania (np. magazynie, zakładzie sprzedającego). Od tego miejsca kupujący ponosi ryzyko oraz wszystkie koszty i obowiązki, łącznie z załadunkiem towaru na środek transportu oraz dokonaniem formalności celnych w eksporcie.
FCA-obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru przewoźnikowi (lub innej osobie, np. spedytorowi) wyznaczonemu przez kupującego w zakładzie sprzedającego (wówczas ma obowiązek załadować towar na środek transportu) lub w innym wyznaczonym miejscu (wówczas ma obowiązek dostarczyć towar, gotowy do wyładunku, na środku transportu), a także dokonanie formalności celnych w eksporcie. Obowiązkiem kupującego jest przejęcie ryzyka oraz zawarcie umowy przewozu od wyznaczonego miejsca dostawy, a także poinformowanie sprzedającego o nazwie przewoźnika, terminie załadunku oraz rodzaju środka transp01tu.
CPT – obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru przewoźnikowi ( od tego miejsca ryzyko ponosi kupujący) oraz zawarcie umowy przewozu do określonego miejsca przeznaczenia i opłacenie jego kosztów. Obowiązkiem kupującego jest poniesienie wszystkich kosztów związanych z towarem podczas jego przewozu do miejsca przeznaczenia, z wyjątkiem tych, które obciążyły sprzedającego na podstawie umowy o przewóz.
CIP – w porównaniu do formuły CPT zakres obowiązków sprzedającego jest rozszerzony o zawarcie umowy ubezpieczenia i pokrycie jego kosztów oraz przekazanie kupującemu dowodu ubezpieczenia, aby mógł on, w przypadku uszkodzenia czy utraty towaru, dochodzić roszczeń od ubezpieczyciela. Inne obowiązki stron są takie jak w CPT.
DAT – obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru i postawienie go do dyspozycji kupującego, po wyładunku ze środka transportu, w określonym tem1inalu w wyznaczonym porcie lub miejscu przeznaczenia. Od tego miejsca koszty oraz ryzyko ponosi kupujący.
DAP – obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru i postawienie go do dyspozycji kupującego, na środku transportu, gotowego do wyładunku. Od tego miejsca koszty oraz ryzyko, w tym wyładunku, ponosi kupujący.
DDP – obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru do określonego miejsca przeznaczenia oraz postawienie go do dyspozycji kupującego, oclonego, na środku transportu, gotowego do wyładunku. Obowiązkiem kupującego jest wyładunek towaru .
REGUŁY DLA TRANSPORTU MORSKIEGO I WODNEGO ŚRÓDLĄDOWEGO
FAS– obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru wzdłuż burty statku w porcie załadunku. Od tego miejsca ryzyko i koszty ponosi kupujący. Kupujący ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu i poinformować sprzedającego o nazwie statku , miejscu załadunku i terminie dostawy do portu.
FOB – obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na statek w porcie załadunku. Od tego miejsca 1yzyko i koszty ponosi kupujący. Kupujący ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu i poinformować sprzedającego o nazwie statku, miejscu załadunku i terminie dostawy do portu.
CFR – obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na statek w porcie załadunku. Od tego miejsca ryzyko ponosi kupujący. Sprzedający ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu i opłacić jego koszty do portu przeznaczenia. Kupujący ponosi koszty i opłaty związane z towarem podczas jego przewozu do portu przeznaczenia, z wyjątkiem tych, które obciążyły sprzedającego na podstawie umowy o przewóz.
CIF – w porównaniu do formuły CFR zakres obowiązków sprzedającego jest rozszerzony o zawarcie umowy ubezpieczenia i pokrycie jego kosztów oraz przekazanie kupującemu dowodu ubezpieczenia, aby mógł on, w przypadku uszkodzenia czy utraty towaru, dochodzić roszczeń od ubezpieczyciela. Inne obowiązki stron są takie jak w CFR.

Słownik pojęć branży TSL

Empty section. Edit page to add content here.

Vademecum bezpiecznego spedytora

Vademecum bezpiecznego spedytora – zalecenia dla branży TSL przy organizacji przewozów – opracowane przez Polską Izbę Spedycji i Logistyki

Dużym problemem firm spedycyjnych i transportowych jest zapewnienie bezpieczeństwa towaru w łańcuchu dostaw. Polska Izba Spedycji i Logistyki od kilku lat prowadzi działania mające na celu wsparcie środowiska TSL w działaniach na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa w łańcuchu dostaw.
Pracująca w Izbie Komisję ds. bezpieczeństwa w łańcuchu dostaw, w skład której wchodzą przedstawiciele firm zrzeszonych w Izbie, w roku 2011 opracowała zalecenia dla branży TSL przy organizacji przewozów pt. „Vademecum bezpiecznego spedytora”, a w roku 2014 uaktualniła ich zakres.
Wprowadzenie w firmie zaleceń zawartych w poniższym vademecum, z pewnością przyczyni się do zwiększenia bezpieczeństwa ładunków podczas organizacji ich transportu. Wdrożenie zaleceń nie wymaga nakładów finansowych, a jedynie nabrania pewnych nawyków organizacyjnych, które zwiększają czujność przedsiębiorców na pewne zachowania oszustów i złodziei czyhających na każdy błąd, który może być wykorzystany do kradzieży lub wyłudzenia towaru.
Oczywiście należy też pamiętać, żadne tego typu działania nie wyeliminują całkowicie procederu kradzieży, ale z pewnością pozwolą na usprawnienie systemów organizacyjnych w firmach pod kątem bezpieczeństwa. Dlatego zachęcamy do zapoznania się z poniższym wykazem zaleceń i jak najszybsze wprowadzenie ich w organizację pracy.

Vademecum bezpiecznego spedytora –
zalecenia dla branży TSL przy organizacji przewozów –
opracowane przez
Polską Izbę Spedycji i Logistyki
UWAGA: Sformułowania zawarte w tym ,,Vademecum” nie mają znaczenia stricte prawnego, a przede wszystkim znaczenie praktyczne! Materiał chroniony jest prawem autorskim, wszelkie prawa zastrzeżone! Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułu bez zgody Polskiej Izby Spedycji i Logistyki jest zabronione!

A. JEŚLI CHCESZ USTRZEC SIĘ KRADZIEŻY LUB WYŁUDZENIA ŁADUNKU

B. PRZYJMOWANIE ZLECEŃ/SPRAWDZANIE ZLECENIODAWCÓW (KLIENTÓW)

(Opracowane przez: Komisję ds. bezpieczeństwa w łańcuchu dostaw Polskiej Izby Spedycji i Logistyki/luty 2011, aktualizacja 2022r.)*

Sprawdzanie licencji w Polsce

  • Licencję wspólnotową dotyczącą międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy

oraz

  • Zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego – dawniej: Licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy, sprawdza się w Krajowym Rejestrze Elektronicznym Przedsiębiorców Transportu Drogowego (KREPTD): https://www.gitd.gov.pl/dla-przedsiebiorcow/kreptd/
  • Licencję na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy, tzw. ,,Licencja spedycyjna PPR” wydana w oparciu o wniosek o wydanie licencji na wykonywanie działalności gospodarczej w postaci pośrednictwa przy przewozie rzeczy – sprawdza się w CENTRALNEJ EWIDENCJI I INFORMACJI O DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ: http://prod.ceidg.gov.pl

lub we właściwym dla siedziby przedsiębiorcy starostwie lub urzędzie miejskim

Sprawdzanie licencji i kontrahentów w innych krajach

W poszczególnych krajach UE, elektroniczne rejestry poszczególnych krajów – w tym nasz polski KREPTD – są ze sobą sprzężone, tworząc ogólnoeuropejską bazę danych pod nazwą:

European Register of Road Transport Undertakings  – ERRU.

Link do pobrania elektronicznych rejestrów w poszczególnych krajach UE:

List of National Contact Points in accordance with Art. 18 of Regulation (EC) No 1071/2009

 

Wykonanie: Nautil.pl & CreNet