28 sty 2020

28 sty 2020

Zmiany wynikające z ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych .

Przez:

Sekcja: Aktualności

Powszechne stosowanie kredytu kupieckiego jako formy finansowania działalności, przy ograniczonym dostępie do kredytów bankowych, powoduje wystąpienie zatorów płatniczych. Stąd zostały wprowadzone ustawowe ograniczenia w stosowaniu zbyt długich terminów płatności. Ustawa z dnia 19 lipca 2019 r o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych przewiduje, że terminy te między przedsiębiorcami nie mogą przekraczać 60 dni kalendarzowych liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, chyba że strony w umowie wyraźnie ustalą inaczej i pod warunkiem że ustalenie to nie jest rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela. Wyjątek ten nie ma zastosowania, jeżeli dłużnikiem zobowiązanym do zapłaty za towary lub usługi jest duży przedsiębiorca, a wierzycielem jest mikroprzedsiębiorca, mały albo średni przedsiębiorca. Terminy zapłaty między przedsiębiorcami a podmiotami publicznymi nie mogą być dłuższe niż 30 dni  ( z podmiotem leczniczym nie dłuższe niż 60 dni). Istnieje obowiązek składania drugiej stronie transakcji handlowej oświadczenia o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy. Należy zwrócić uwagę że status dużego przedsiębiorcy ustala się zgodnie definicją zawartą w  rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i art. 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.1))tj. z uwzględnieniem danych grupy kapitałowej.
W przypadku przedsiębiorstwa samodzielnego ocena jego wielkości opiera się wyłącznie na  danych tego przedsiębiorstwa. W przypadku jednak, gdy podmiot jest powiązany np. kapitałowo, czy przez osoby wspólników/udziałowców z innymi przedsiębiorstwami, konieczne jest uwzględnienie także danych tych przedsiębiorstw.

Gdy dłużnik nie dotrzymał terminu zapłaty, wierzyciel może żądać zryczałtowanej kwoty rekompensaty za koszty odzyskiwania należności. Kwota rekompensaty zależna jest od wartości odzyskiwanej należności:

– 40 EUR – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5 000 zł,

– 70 EUR – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5 000 zł ale niższa niż 50 000 zł,

– 100 EUR – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa 50 000 zł.

W przypadku gdy faktycznie poniesione koszty odzyskiwania należności przekroczą kwotę rekompensaty, wierzycielowi przysługuje zwrot tych kosztów, w tym również kosztów postępowania sądowego, pomniejszonych o kwotę rekompensaty. Wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych

Ustawa zróżnicowała wysokość odsetek za opóźnienie w zależności od typu dłużnika. Od 1.01.2020 r. standardowo  wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych będzie wynosiła 11,5% (stopa referencyjnej  NBP + 10%) w stosunku rocznym.

W przypadku transakcji handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny będący podmiotem leczniczym, przysługują odsetki w wysokości równej sumie stopy ref. NBP+8%,

zaś w przypadku transakcji handlowych, w których dłużnikiem nie jest podmiot publiczny będący podmiotem leczniczym – przysługują odsetki w wysokości równej sumie stopy ref. NBP+9% .

Nieuzasadnione wydłużanie terminów zapłaty za dostarczane towary lub wykonane usługi będzie stanowiło nowy czyn nieuczciwej konkurencji. (Źr.https://www.infor.pl/akt-prawny/DZU.2019.168.0001649,ustawa-o-zmianie-niektorych-ustaw-w-celu-ograniczenia-zatorow-platniczych.html-K.O.)

Wykonanie: Nautil.pl & CreNet