Płaca minimalna – MiLOG, Loi Macron, regulacje krajowe

Komisja Europejska dokonała ponownego przeglądu Dyrektywy o delegowaniu pracowników (Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r.) w związku  z wnioskami 11 państw członkowskich (w tym Polski) w ramach procedury tzw. „żółtej kartki”, które miały związek z wejściem w życie niemieckiej ustawy o płacy minimalnej (MILOG) oraz francuskiego dekretu o płacy minimalnej (Loi Macron).

Komisja Europejska uznała, że pracownicy delegowani będą korzystać zasadniczo z tych samych przepisów regulujących warunki wynagrodzenia i pracy co pracownicy lokalni. Kraje członkowskie mogą regulować kwestie wynagrodzeń pracowników zgodnie z własnym prawem,  przede wszystkim mogą, ustalać poziom minimalnego wynagrodzenia dla pracowników delegowanych na takim samym poziomie jak dla obywateli tych państw. Delegowani pracownicy będą  zatem musieli otrzymywać minimalne wynagrodzenie określone w ustawach krajowych. Z doniesień prasowych wynika, że Komisja Europejska planuje dodatkowo rozszerzyć stosowanie Dyrektywy w ten sposób, aby delegowani pracownicy musieli otrzymywać wszystkie dodatki do wynagrodzenia, które przewiduje prawo danego państwa – przykładowo w samej Francji istnieją 32 takie dodatki.

Kwestią czasu będzie wprowadzenie podobnych rozwiązań w innych krajach członkowskich (aktualnie wiadomo już o analogicznych regulacjach na Węgrzech i we Włoszech).Również  polskie przepisy  – ustawa z dnia 10 czerwca 2016 r. obowiązująca od 18 czerwca 2016r. o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług – wprowadziły do polskiego porządku prawnego uregulowania znane z niemieckiej ustawy MILOG czy też francuskiej Loi Macron. Wg. art. 4 ustawy, „Pracodawca delegujący pracownika na terytorium RP zapewnia takiemu pracownikowi warunki zatrudnienia nie mniej korzystne niż wynikające z przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.) oraz innych przepisów regulujących prawa i obowiązki pracowników”.

Ustawa ta w art. 7 przewiduje także solidarną odpowiedzialność wykonawcy powierzającego wykonanie prac wobec pracownika łącznie z delegującym pracodawcą w zakresie wypłaty zaległego wynagrodzenia oraz dodatków. Ponadto, pracodawca delegujący pracownika do pracy na terytorium RP musi wyznaczyć w Polsce pośrednika odpowiedzialnego za kontakt z Państwową Inspekcją Pracy (którą musi o tym fakcie zawiadomić najpóźniej do dnia rozpoczęcia wykonywania usługi) oraz któremu będą dostarczane dokumenty związane z zatrudnieniem pracowników delegowanych. Ustawa zobowiązuje także pracodawcę do przechowywania na terytorium RP, w postaci papierowej lub elektronicznej dokumentacji pracowniczej (umowa o pracę, rozliczenia czasu pracy, wysokość wynagrodzenia, dowody wypłaty).

Na żądanie Państwowej Inspekcji Pracy, pracodawca w terminie 5 dni musi udostępnić Inspekcji ww. dokumentację wraz z jej tłumaczeniem na język polski. Dokumentację należy przechowywać przez okres 2 lat od zakończenia wykonywania pracy.

Za niewypełnienie obowiązków w niej przewidzianych. Ustawa przewiduje kary grzywny od 1 000 zł do 30 000 zł.  (źr. www.pspdgdynia.pl – DA)